Na een hele wilde vrijdag – zoals dat hoort – ben ik zaterdag met Saskia naar Amsterdam geweest. We hadden het er al al 100 jaar over om naar de Marilyn Monroe tentoonstelling in de Nieuwe Kerk te gaan en nu is het in het sluitingsweekend eindelijk gelukt!
Om alle spontaniteit uit te bannen had ik vooraf een planning gemaakt. Dat doe ik normaal nooit maar anders liepen we het risico niet verder te komen dan De drie Graefjes. Uiteraard heb ik dan zelf de grootste moeite om me aan die planning te houden dus ik rende naar de bushalte, stap al hijgend in en vraag om een enkeltje. ‘Nee’, zei de chauffeur. Dus ik denk nog dat hij een geintje maakt (waarom weet niemand maar soms tref je een jolige) en vraag; Retourtje dan? ‘Nee.’ Al wanhopiger; Winkelkaartje??? (Bestaan al een jaar niet meer maar goed.) ‘Nee, ook niet’. Kan ik dan een sms sturen? ‘Nee, je ken goan zitte, ik het nog geen koartsies gekregen vandoag!’ Aha! Gauw naar mijn plek gestiefeld en gaan zitten, bedank woar. Het is me nog steeds een raadsel waarom hij dat niet gelijk zei maar goed.
As always a pleasure om Saskia te zien, ze had haar übercoole tuinbroek aan 💙💙💙 Omdat zij al een treinkaartje gehaald had, waren we perfect op tijd en konden mét cappuccino instappen. Het was stampvol dus moesten we staan, naast ons hing een evil twin, voor de gelegenheid waren ze verkleed, althans dat hoop ik toch. Het was erg interessant, ze praatten zo hard dat het geen afluisteren was maar gedwongen meeluisteren (de flinkste van de twee was echt evil en liet de andere – toch ook 90 kilo schoon aan de haak schat ik – steeds plek zoeken oftewel achtjes lopen aangezien we in een dubbeldekker stonden, uiteraard vond ze niks waarop zusterlief haar steeds uitschold. Superinteressant.)
Eenmaal in Amsterdam gingen we voor koffie cappuccino mét taart naar de Drie Graefjes. Heel lekker en heel aardige serveerster. Daarna eindelijk the big M bekijken; althans foto’s en een gedeelte van haar bezittingen. Beetje jammer dat de jurk van Scarlett O’Hara en de peignor van Jean Harlow mooier uitgelicht werden dan Marilyn’s mottige rok, maar een kniesoor die daar op let natuurlijk. Het was leuk om te zien maar onze verwachtingen waren hoger gespannen.
Ik wilde graag naar Colourful Rebel op de Heiligeweg en Saskia volgde heel braaf (gelukkig maar!) ik wilde er in ieder geval een trui kopen en twijfelde nog over een broek want jeans met scheuren, is mijn uiterste houdbaarheidsdatum wat dat betreft niet overschreden etc. Afijn, hij paste perfect (óver mijn thermolegging) en stond goed dus ik heb het maar gedaan. Bij de kassa gevraagd of het normaal was dat mijn jas steeds openwaait waardoor ik als en onbedoelde potloodventer door het leven ga i.p.v. pimpend a la Macklemore maar dat scheen normaal te zijn, of in ieder geval bij meer mensen maar ter compensatie mocht ik een paar sokken bij mijn outfit uitkiezen. Kijk, zo scoor je punten. Ik was erg erg blij.
Het Stedelijk stond ook nog op onze planning, de tentoonstelling ‘De verliefde camera’ van Ed van der Elsken opende er dit weekend. Meer dan de moeite waard, heel interessant en inspirerend. Ed fotografeerde opgroeiende jongeren vanaf de jaren 50, o.a. in Amsterdam, Parijs, Manilla, Tokyo en Afrika. Beetje aan de zelfkant van de samenleving, vaak (nog) in zwart-wit. Hij maakte echter ook films en in een daarvan zegt hij; ‘Ik ben, eigenlijk, over het algemeen, enorm gelukkig’ ❤
En dat waren we zelf ook, zeker nadat we nasi en bami rames goreng gegeten hadden bij Kantjil & de Tijger, mijn lievelingsrestaurant in Amsterdam!
MakeUpMonster ^__^ 