Liège

Zaterdag was ik vrij en wilde ik graag iets leuks gaan doen. In mijn wereld betekent dat naar een stad, iets lekkers eten, iets leuks kopen, beetje rondlopen en eventueel een biertje.

René besloot dat we naar Luik gingen (100 jaar geleden een keertje geweest dus het was wel weer een keer tijd). Bepaalde mensen op de achterbank hadden er aanvankelijk wat moeite mee (‘We willen naar het plein, niet naar Frankrijk! (…) Waarom moeten we altijd doen wat jij wil? Je houdt niet van me’ etc.) maar gelukkig had ik pas een cd’tje van The Boss gescoord op een rommelmarkt dus Bruce did the talkin’. Keihard Born in the USA is een oplossing voor vrij veel problemen.

Eenmaal gearriveerd bleek het hartstikke leuk in Luik en draaide iedereen al vlug bij. Er is daar een Kiko (bordeaux mascara gekocht), we hebben uiteraard Luikse wafels gegeten, ik heb reeds lang begeerde laarsjes en een dezelfde spijkerbroek als Juju gekocht, Georgia een minikubus en toen… zagen we een Schleiper. Nou zit die dus ook op pak ‘m beet 100 meter van ons huis (kan ook 500 meter zijn, ik maak nog wel eens een inschattingsfoutje) maar we moesten en zouden naar binnen. En wat ik daar vond?! Glitter jelly rolls van Sakura – ik dacht dat ze uitgestorven waren!!! Gelijk overgegaan tot een doos van 10. En alsof mijn hartaanval nog niet compleet was zag ik ook nog Wink of Stella van Zig. Dus. Glory days zou Brucey zeggen.

Wat ik verder gevonden heb is Oyamaru. Ik weet werkelijk niet wat het is. Gisteren probeerde ik uit te vissen wat je er nou precies mee kunt en zag dit;

https://www.youtube.com/watch?v=U51nGovK5_s&feature=share

Afijn, nu weet ik nog niet veel aangezien deze vrouw van volwassen leeftijd me ontzettend afleidt met haar zelfgemaakte mini-skeletjes van (fimo)klei. En by the looks of it maakt ze deze ook zo intensief dat ze er RSI hand/polsbandjes van aan moet… Als ze niet aan het zingen is dan. Oyamaru, Oyamaru, Oyamaruhu!