Broer

Mijn leven ziet er dus zo uit; Georgia baby is oervervelend en heeft straf. Ze mag niet alleen buiten spelen. Uiteraard snijd ik mezelf daar danig mee in mijn vingers want nu moet ik méé. (Morele druk aangezien het buitenspeel-dag is en de zon schijnt). Haar vriendinnen waren haar al komen ophalen maar ze mocht niet aangezien ik nog niet klaar was met stofzuigen en eten koken. Afijn, na een kwartier ik gris de lege flessen mee en zeg dat we langs de glasbak gaan. G zoeft al vooruit op haar hoverboard en ik hoor ‘hallo’! Dus, stom als ik ben, groet terug voordat ik kijk wie het is. Het bleek een voor mij onbekende man op een fiets. Hij sprong gelijk van zijn fiets en begon aan een stuk door tegen me te praten. Hij vroeg direct of alles goed ging met mijn familie en of ik zussen had. Hij kwam uit Algerije en woont al acht jaar hier, hij werkt in een restaurant maar heeft een schildersdiploma. Eigenlijk bestaat zijn leven uit het hélpen van andere mensen wat wel bleek toen hij mijn spullen wilde dragen en mijn rugzak dicht probeerde te ritsen (neen! Dat voorvak hoort open vanwege de t a n d j e s). Dit is tenminste wat ik ervan begreep want de man sprak in hiërogliefen. Hij rustte evenwel niet voordat ik zijn nummer opgeslagen had ‘voor als ik een schilder zocht’. En als klap op de vuurpijl vroeg hij of ik aan mijn moeder wil vragen of hij mijn broer mag worden! Dus mam, mag het?

Uiteraard waren Georgio’s vriendinnen al verschwunden en nu is ze kwaad op me.