Siep

Sinds mijn stoute jongen terug is, slaapt hij ‘lekker veilig’ op zijn rug aan mijn voeteneinde. Althans, ik denk dat hij dat denkt dat dat mijn voeteneinde is maar weet je veel met zo’n kattenbrein, het komt erop neer dat hij zich helemaal uitstrekt en bijna tot aan mijn heupen reikt. Dus we slapen zoals Pippi en Annika en hoeheetdatjochieookalweer in het zelfde bed maar om en om, gezichten naar elkaar. Dus, zo lang meneer Siep niet agressief doet is dat beregezellig. Alleen, hij is toch een tikkeltje wild teruggekomen want soms valt ie je aan als je letterlijk maar je pink beweegt. Als je dus slaapt. Dat is Heel Eng. Ik mocht laatst model zitten voor SFX make up maar ik zat al compleet onder de krassen. Nice 👌🏼

Anyways, de Sieper had huisarrest na zijn grote verdwijntruc maar nu mag hij soms, op de dag, weer een half uurtje naar buiten. Vorige week zei de postbode al; ‘Ha, de poes is terug!’ En een van de schoolbewakers besloop me van achteren (vast Mossadtraining) en riep verheugd in mijn oor; ‘Uw poesje is er weer! Ik zag het want de poster is weg!’ Ja, ze zijn heel scherp, die jongens. Maar dat was allemaal nog niet zo leuk als de man die achteruit, gebogen lopend ‘pss pss pss’ roepend bij ons aanbelde om te zeggen: ‘UW POES! Tadaaa!!’ En R met zijn uitgestreken harses: ‘Hij was al terug, maar toch bedankt’. Zondag belde een andere buurman aan met Siep in zijn kielzog; ‘Hij is er weer!’

Gezellig he? 😻