Liège

Zaterdag was ik vrij en wilde ik graag iets leuks gaan doen. In mijn wereld betekent dat naar een stad, iets lekkers eten, iets leuks kopen, beetje rondlopen en eventueel een biertje.

René besloot dat we naar Luik gingen (100 jaar geleden een keertje geweest dus het was wel weer een keer tijd). Bepaalde mensen op de achterbank hadden er aanvankelijk wat moeite mee (‘We willen naar het plein, niet naar Frankrijk! (…) Waarom moeten we altijd doen wat jij wil? Je houdt niet van me’ etc.) maar gelukkig had ik pas een cd’tje van The Boss gescoord op een rommelmarkt dus Bruce did the talkin’. Keihard Born in the USA is een oplossing voor vrij veel problemen.

Eenmaal gearriveerd bleek het hartstikke leuk in Luik en draaide iedereen al vlug bij. Er is daar een Kiko (bordeaux mascara gekocht), we hebben uiteraard Luikse wafels gegeten, ik heb reeds lang begeerde laarsjes en een dezelfde spijkerbroek als Juju gekocht, Georgia een minikubus en toen… zagen we een Schleiper. Nou zit die dus ook op pak ‘m beet 100 meter van ons huis (kan ook 500 meter zijn, ik maak nog wel eens een inschattingsfoutje) maar we moesten en zouden naar binnen. En wat ik daar vond?! Glitter jelly rolls van Sakura – ik dacht dat ze uitgestorven waren!!! Gelijk overgegaan tot een doos van 10. En alsof mijn hartaanval nog niet compleet was zag ik ook nog Wink of Stella van Zig. Dus. Glory days zou Brucey zeggen.

Wat ik verder gevonden heb is Oyamaru. Ik weet werkelijk niet wat het is. Gisteren probeerde ik uit te vissen wat je er nou precies mee kunt en zag dit;

https://www.youtube.com/watch?v=U51nGovK5_s&feature=share

Afijn, nu weet ik nog niet veel aangezien deze vrouw van volwassen leeftijd me ontzettend afleidt met haar zelfgemaakte mini-skeletjes van (fimo)klei. En by the looks of it maakt ze deze ook zo intensief dat ze er RSI hand/polsbandjes van aan moet… Als ze niet aan het zingen is dan. Oyamaru, Oyamaru, Oyamaruhu!

Carnaval

Het was carnaval op school en Georgia wilde graag als eenhoorn. Lola liefje werd Princess Leia.

In Georgias hoorn zit een kartonnetje verstopt dat met schuifspeldjes vast gestoken is. Daarna is haar haar een beetje getoupeerd en er om heen gedraaid. Ik wilde sws een (paarden)staart maken en de rest van haar haar op manen laten lijken. Daarom heb ik het haar op haar hoofd vastgezegd met een variatie op de bubble-vlecht en de haren in haar staart gekruld en paars en blauw gemaakt om het op echt eenhoornhaar te laten lijken. Denk ik dan, hè, want God weet hoe dat er in het echt uitziet.

En voor Princess Leia had ik een wit heren T-shirt in XXXL gekocht, een zilveren riem en twee haardonuts. Het was gewoon een kwestie van een middenscheiding, twee staarten boven ieder oor, donut erdoor, haar verdelen en een elastiek erom. De plukken die dan om de donuts draaien, vastzetten met schuifspeldjes. Om het af te maken de donut met knotspelden tegen het hoofd bevestigen.

Ik wil graag dat Lola liefje voortaan ALTIJD zulke knotten draagt, het was zooo schattig.

Devil in disguise

Een van mijn favoriete liedjes is My boyfriend’s back van The Angels omdat het een zoetgevooisde dreigbrief is. De zangeres raadt haar stalker aan om voorgoed op vakantie te gaan nu haar vriend terug is. Ela elaaa!  Ik houd van de tegenstelling, vooral als je goed moet opletten wat je nou eigenlijk hoort of ziet.

Daarom houd ik ook van pasta alla puttanesca, al vanaf de eerste keer dat ik het op een menukaart zag staan en ik met mijn steenkolenItaliano dacht; Nee?! Hoerenpasta? Staat dat er echt? Ja dus >__<

In het kookboek Bij Audrey Hepburn thuis, van haar zoon Luca Dotti, staat het beste recept voor pasta alla puttanesca. Er staat bij dat je het snel en ongepland moet maken, dat de hoeveelheid ingrediënten variabel is en dat het heus niet geeft als het wat verschroeid. Daar houd ik nou van, een recept met dat soort van instructies. Het is helemaal een zalig kijk- en kookboek met goeie verhalen. Tot nu toe drie recepten uit geprobeerd, allemaal voor herhaling vatbaar en ik kan niet wachten om nog iets anders te proberen!

Heb besloten dat deze foto ook tegen onvolmaaktheden kan, hence de schaduw!

 

Living the dream

Sommige mensen ‘leven hun droom’ (good for you!) maar ik leefde mijn nachtmerrie afgelopen vrijdag.

Iedereen was ziekkk en ik doodsbang dat ik het ook zou krijgen. Ik las net over iemand met ‘extreme zenuwzwakte’, dat beschrijft mijn toestand wel aardig. Op den duur lag er op iedere verdieping iemand anders ziek te wezen, niemand wilde eten, er werd mij afgeraden bepaalde kamers te betreden… dus wat doe je dan? Je vlucht naar je zuster!

Zij en haar vriend hadden om duistere redenen (maar wsl gewoon for old times’ sakes) een doos Flügels en dat dronken we dan ook de hele avond. Het werd me ook aangeboden als ontbijt maar we hebben er toch maar voor gekozen om naar The Sandwich Company te gaan. We bleken overigens onafhankelijk van elkaar exact dezelfde jurk gekocht te hebben. Die zij als trui draagt en ik als jurk maar goed, we schelen ook 20 cm ofzo.

Alice heeft een kitten, Boris Boef. Hij is zooooo cute en ik heb maar drie keer bijna mijn nek over hem gebroken >__<

Daarna ben ik met mijn nieuwe Batmobile via Antwerpen naar Leuven gescheurd om op een bedrijfsfeest te werken voor Radar. Het was een groot(s) feest in Gatsby-stijl, compleet met beauty boudoir en barber, dinner show etc. Eerst deed ik het haar en de make up van de hostessen, daarna veranderde ik in een costumière. René noemde dit trouwens cotsumière, echt lachen. NOT
Was de eerste keer, ik vond het erg leuk om te doen. En nu kon ik de show ook zien, in het boudoir krijgen we daar normaal weinig van mee.

 

 

Obsessed

Naast makeuppen en haarstylen zou ik heel graag goed kunnen tekenen. Dat kan ik niet echt en de geweldige handwriting/kalligrafie technieken die ik op Pinterest en Insta langs zie komen zijn ook niet bepaald voor mij weggelegd maar dat weerhoud me er niet van om bakken met geld over de balk te smijten bij Schleiper.

Pastelmarkers (kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst iets gemarkeerd heb irl), glitterpennen, mangatekenpennen (kan ik absoluut niet), wegwerpvulpennen, het is allemaal aan mij besteed.

Vooral glitterpennen, het liefst jelly roll stardust van Sakura zijn al jarenlang mijn favoriet maar er is een kaper op de kust… Ik heb vandaag een Zig Cocoiro letterpen gekocht, de huls apart van de vulling; het is een bouwpakketje. De vulling bleek van glitter voorzien, ik weet nog niet of er ook glitter in de inkt zit dus sloeg ik aan het googlen en ze hebben dus ook WINK OF STELLA pennen en die heb ik niet gekocht (niet gezien nl. bij Schleiper).

beeld via pinterest – ik bezit dit helaas nog niet

Toverdrank

Het is studiedag vandaag en ik zit aan mijn toverdrank (gemberthee met citroen en honing), die waarschijnlijk heel goed helpt tegen een kater. Die ik heus niet heb, kom op zeg, het is woensdag. Nou ja mss een kleintje dan, ik was zeven maanden geleden jarig en daarvoor gingen Judith, Emily, Maya en ik gisteren naar I Famosi. J en ik gingen lopend mét een biertje voor onderweg ‘Berlin style’ noemt Judith dat en zij kan het weten, nietwaar? In de gauwigheid vond ze alleen ‘Omers’ dus we waren kwamen al lekker binnen. Het was heel gezellig, herrlich gegeten (raviolini alla ossobuca) en ontzettend gelachen (de Bananenbar is blijkbaar een top notch restaurant). Na het eten nog even naar Korsakov geweest, geloof ik. Of is dat flauw? We stonden zonder meer op straat te lachen en te krijsen, want zo zijn we – om met Emily te spreken.

 

Amsterdam

Na een hele wilde vrijdag – zoals dat hoort – ben ik zaterdag met Saskia naar Amsterdam geweest. We hadden het er al al 100 jaar over om naar de Marilyn Monroe tentoonstelling in de Nieuwe Kerk te gaan en nu is het in het sluitingsweekend eindelijk gelukt!

Om alle spontaniteit uit te bannen had ik vooraf een planning gemaakt. Dat doe ik normaal nooit maar anders liepen we het risico niet verder te komen dan De drie Graefjes. Uiteraard heb ik dan zelf de grootste moeite om me aan die planning te houden dus ik rende naar de bushalte, stap al hijgend in en vraag om een enkeltje. ‘Nee’, zei de chauffeur. Dus ik denk nog dat hij een geintje maakt (waarom weet niemand maar soms tref je een jolige) en vraag; Retourtje dan? ‘Nee.’ Al wanhopiger; Winkelkaartje??? (Bestaan al een jaar niet meer maar goed.) ‘Nee, ook niet’. Kan ik dan een sms sturen? ‘Nee, je ken goan zitte, ik het nog geen koartsies gekregen vandoag!’ Aha! Gauw naar mijn plek gestiefeld en gaan zitten, bedank woar. Het is me nog steeds een raadsel waarom hij dat niet gelijk zei maar goed.

As always a pleasure om Saskia te zien, ze had haar übercoole tuinbroek aan 💙💙💙 Omdat zij al een treinkaartje gehaald had, waren we perfect op tijd en konden mét cappuccino instappen. Het was stampvol dus moesten we staan, naast ons hing een evil twin, voor de gelegenheid waren ze verkleed, althans dat hoop ik toch. Het was erg interessant, ze praatten zo hard dat het geen afluisteren was maar gedwongen meeluisteren (de flinkste van de twee was echt evil en liet de andere – toch ook 90 kilo schoon aan de haak schat ik – steeds plek zoeken oftewel achtjes lopen aangezien we in een dubbeldekker stonden, uiteraard vond ze niks waarop zusterlief haar steeds uitschold. Superinteressant.)

Eenmaal in Amsterdam gingen we voor koffie cappuccino mét taart naar de Drie Graefjes. Heel lekker en heel aardige serveerster. Daarna eindelijk the big M bekijken; althans foto’s en een gedeelte van haar bezittingen. Beetje jammer dat de jurk van Scarlett O’Hara en de peignor van Jean Harlow mooier uitgelicht werden dan Marilyn’s mottige rok, maar een kniesoor die daar op let natuurlijk. Het was leuk om te zien maar onze verwachtingen waren hoger gespannen.

Ik wilde graag naar Colourful Rebel op de Heiligeweg en Saskia volgde heel braaf (gelukkig maar!) ik wilde er in ieder geval een trui kopen en twijfelde nog over een broek want jeans met scheuren, is mijn uiterste houdbaarheidsdatum wat dat betreft niet overschreden etc. Afijn, hij paste perfect (óver mijn thermolegging) en stond goed dus ik heb het maar gedaan. Bij de kassa gevraagd of het normaal was dat mijn jas steeds openwaait waardoor ik als en onbedoelde potloodventer door het leven ga i.p.v. pimpend a la Macklemore maar dat scheen normaal te zijn, of in ieder geval bij meer mensen maar ter compensatie mocht ik een paar sokken bij mijn outfit uitkiezen. Kijk, zo scoor je punten. Ik was erg erg blij.

Het Stedelijk stond ook nog op onze planning, de tentoonstelling ‘De verliefde camera’ van Ed van der Elsken opende er dit weekend. Meer dan de moeite waard, heel interessant en inspirerend. Ed fotografeerde opgroeiende jongeren vanaf  de jaren 50, o.a. in Amsterdam, Parijs,  Manilla, Tokyo en Afrika. Beetje aan de zelfkant van de samenleving, vaak (nog) in zwart-wit. Hij maakte echter ook films en in een daarvan zegt hij; ‘Ik ben, eigenlijk, over het algemeen, enorm gelukkig’ ❤

En dat waren we zelf ook, zeker nadat we nasi en bami rames goreng gegeten hadden bij Kantjil & de Tijger, mijn lievelingsrestaurant in Amsterdam!

 

 

 

Spring is in the air

Wat een lekker weer, het is helemaal niet koud meer! Wat zeg ik, ik zweette rot toen ik op mijn stalen ros van hot naar her crosste. Ik maakte me nog wat zorgen over mijn outfit; wellicht dat de combi Doc Martens, poezenzonnebril, boxerbraids en roze/tijgerbontjas wat veel is, want de scheidslijn tussen style-icoon en staatsmongool is maar dun, nietwaar. Ik hoop eigenlijk dat ik geen van beide ben.